17 juni 2007

Bewijsmateriaal 2

Deze wil ik jullie niet onthouden... De fotograaf (dankje Koen P.!) verklaarde zelf verrast te zijn van de snelheid die ik ontwikkelde, waardoor hij me maar net op tijd nog in profiel heeft kunnen "cadreren" ;-))
Trouwens, het verslag van het post-20km2007-tijdperk wordt voorbereid en is dus onderweg...

03 juni 2007

Bewijsmateriaal

Foto's van de 20km kan ik jullie jammer genoeg niet tonen. Fototoestel domweg vergeten.
Gelukkig heeft de organisatie voor het eerst ook videomateriaal van onze prestaties vastgelegd!
Hier kan je in uitgesteld relais getuige zijn van hoe ik als 335ste over de finish loop...

Finish 20 km door Brussel

Na ongeveer 5 seconden passeert er een krullebol met een groen truitje door je beeld. That's me! ;-)

28 mei 2007

Kicken!

Gisteren was het zover; de 20 km door Brussel... Hier leefde ik nu toch al enkele maanden naartoe. Mijne hele trainingsplanning had ik hierop afgesteld. Nu moest het gebeuren!
Vooraf had ik me 3 grote doelen gesteld: 1) een eindtijd onder de 1u20', en eigenlijk moest 1u18' ook haalbaar zijn, 2) finishen bij de eerste 500 deelnemers (met de vooropgestelde eindtijd zou dit doel ook meteen bereikt zijn), en 3) volgend jaar kunnen starten in de allereerste blok (dus bij de eerste 400 eindigen), als kers op de taart.
De laatste uren voor de wedstrijd was ik tegen m'n gewoonte in bijzonder rustig. Mijn darmen, die anders volop "actief" worden onder invloed van de wedstrijdstress, hielden zich opvallend gedeisd. Een goed teken? Of net niet? Als ze maar niet in gang schieten tijdens de wedstrijd...?!
Ik probeerde ook de techniek van "visualisatie" toe te passen. In de auto, op weg naar metrostation Veeweyde, zag ik de film van de wedstrijd in gedachten al levendig voor me. Mijn meegereisde supporters hebben er mee kunnen lachen!

Heeft het geholpen? Weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dat ik mijn verwachtingen alledrie heb kunnen inlossen!!! Supertevreden met mijn eindtijd; 1u17'54" . Geweldig! Het is een enorme zelfvoldoening om op voorhand dingen te voorspellen, in te schatten waar je lichaam toe in staat is op basis van geleverde trainingsinspanningen en ook rekening houdend met eigen beperkingen, en die voorspellingen dan allemaal te zien uitkomen. Hier haal ik mijn grootste motivatie uit om recreatief aan sport te doen, met een gezonde portie competitie tegen jezelf.
Mijn jaar is al half geslaagd! Hier kan ik een tijdje op verder teren, van genieten. Nu nog een paar stratenjoggings doen in juni (benieuwd hoe lang ik deze vorm nog kan vasthouden?) en dan een korte rustpauze. Vervolgens start ik in juli met een voorbereiding van een dikke 3 maanden op het volgende grote doel: de marathon van Eindhoven in oktober.

Tenslotte; een dikke merci aan mijn supportersploeg!! Dank je Sophie, Yasmin, Jan en Tom. Tot volgend jaar?

26 mei 2007

Scherpte was eraf

Druk, druk, druk... zo verliep de voorbije relatieve rust- en tapering off-week. Ik heb mijn best gedaan om toch de nodige uurtjes extra nachtrust te halen. Morgen is het zover. Ik voel me er eigenlijk wel klaar voor.

De laatste test van afgelopen zondag was geen overdonderd succces, maar evenmin een tegenvaller. Ik liep in Ninove een 10km in een tijd van 37'40". De eerste 5 km was ik doorgekomen in 18'10", best goed dus, maar over het tweede rondje deed ik 1'20" langer. Ach, ik denk dat ik iets over mijn hoogtepunt heen was. Niet scherp genoeg meer om, na een intensieve training én een wedstrijd over 10km eerder die week, het tempo hoog te houden. Ook de concentratie was even weg, ik nam domweg een verkeerde afslag in dat tweede rondje?! Net op tijd kon ik me nog corrigeren...
Opvallende aanwezige ook in Ninove; Wesley Sonck! De geboren Ninovieter kwam er rustig 15km afmalen. Een voetballer die werkt aan zijn uithouding, bravo!

Ik zit hier nu vertrekkensklaar om naar een trouwfeest te gaan. Onze vrienden Katrien en Koen gaven elkaar vandaag het ja-woord, en dat gaan we straks vieren in het kasteel van Edingen. Wat een timing, zo net voor de 20 kilometer van Brussel?! We gaan het ons toch niet laten om eens stevig uit de bol te gaan op de dansvloer. Al zal ik, tegen de gewoonte in, niet te laat maken. Ik wil die 1u18' halen, zie je!

Iedereen die morgen meeloopt; succes!! Brussels, here we come!

20 mei 2007

Van "zeer goede vorm" naar "topvorm"? Al is dat relatief...

Het wedstrijdverslag van Brugge is al twee weken oud, straks loop ik mijn laatste wedstrijd vóór de 20km van Brussel, en tussenin liep ik nog een wedstrijd in Liedekerke. Tijd om bij te kletsen...

De goede prestatie in Brugge gaf me veel vertrouwen en, zoals ik al aangaf, ik heb er een mentale les gekregen die er voor zou zorgen dat ik er in de komende wedstrijden sterker voor de dag zal komen. We zullen zien...
Afgelopen weekend trainde ik vooral nog eens op volume (3u lange duurtraining op twee dagen) en deze week zou ik er eens flink de pees op leggen! Met een intensieve training op dinsdag (met dank aan loopmakker Alain!), een 10km op donderdag en nog één op zondag is die opdracht geslaagd te noemen.

(START! Zoek de geconcentreerde atleet met lange krullekop...)

In Liedekerke klonk donderdag om 10u30 al het startschot voor de Denderloop. 10 km op een relatief vlak parcours, slechts 1 lang recht stuk vals plat per ronde van 5 km. Het vroege startuur, het relatief late ontbijt en het gebrek aan slaap zorgden ervoor dat ik me niet helemaal super voelde. Maar goed, ik ging ervoor. Vooraf had ik verkondigd om onder de 37' te zullen lopen. Vorig jaar had ik hier nog niet van durven dromen...
De eerste 5 km kwam ik door op 18'20", het kon dus nog. Maar ik voelde toen al wat steken in m'n zij. Te laat gegeten, dan kan je zoiets verwachten. Doorbijten, denk aan Brugge, je kan altijd meer dan je denkt, verleg die grens, ga door, loop nog wat harder, ...
Resultaat van dit mentale beukwerk; een eindtijd van 36'37", 6e plaats op 117 deelnemers. Hip hoi!

En straks, nog wat harder? Ik ga nu alvast mijn pasta eten, de wedstrijd begint over drie uur...

09 mei 2007

Brugge die skone

We keken vorige week al een hele week uit naar het nakende (voorbije) weekend. We zouden van de laatste zonnestralen van het vroege zomeroffensief gaan genieten, en dat aan onze eigenste Belgische kust! Ja, mispoes, goe gechareld, niks van! Terwijl ze hier in't Pajottenland lekker terraskes deden, liepen wij met onze fleece en daarover onze regenjas (gelukkig tevens windstopper) door de duinen tussen Middelkerke en Westende. Een mooie wandeling, daar niet van, maar waar zat die zon?

Ach, we lieten het niet aan ons hart komen. En, er viel zelfs een grote verrassing uit de lucht! Toen we later op de dag naar Oostende trokken en onze goede vrienden Joost en de hoogzwangere Catha een bezoekje wilden brengen, bleek dat Catha intussen al bevallen was! Hun dochtertje, Renée, kwam drie weken vroeger dan voorzien op deze wereld. Ze stelt het goed. Welkom, lieve Renée!

Lag het aan de champagne in de kraamkliniek van AZ Damiaan of de stevige portie pasta in 't Zeezotje te Oostende, dat laat ik in het midden, maar de dag erna voelde ik me kiplekker om een puike prestatie neer te zetten in Brugge. Sluw en geslepen als ik ben (?!) raakte ik met een hoog startnummer toch in de eerste box, gezellig tussen de toppers. En dat tot frustatie van een paar loopmakkers, die me later verklaarden dat ik er mooi stond te paraderen... Ik was me er niet van bewust, mannen! Het scheelt toch wel, hoor. Je kan er rustig nog even opwarmen, alles losgooien, nog snel wat drinken, ... en dat terwijl anderen minutenlang op dat zelfde kleine plekje staan, om toch ook maar in de voorste gelederen aan de wedstrijd te kunnen beginnen. Volgende keer loods ik ze mee de eerste box in. Beloofd, Tom en Jan!

En dan de wedstrijd zelf. Die eerste 2 tot 3 km wil ik snel overslaan. Ook al ging het vrij goed, ik had er weinig zin in!! Waarom loop ik hier nu in Brugge over een afstand van een kleine 15 km, tussen die massa, terwijl ik even goed een gezellig duurloopje in Gaasbeek had kunnen doen? Langzaam maar zeker nam mijn competitieve geest opnieuw de overhand. De vele toeschouwers langs het parcours, het mooie Minnewater, de Grote Markt, ... die zorgen voor een sfeer die de bomen en de eekhoorns in Gaasbeek niet kunnen evenaren.
Halfweg klokte ik af op 26'18". Goed op schema, want vooraf had ik een tijd van 55' in gedachten. Benieuwd of ik dit zou kunnen volhouden, en of er misschien zelfs een negatieve split in zou zitten?!
Toen kwam de gebruikelijke mentale dreun, ergens tussen de 9 en de 11 km. Ik heb er wel vaker last van, de motivatie die om een of andere reden opnieuw wat daalt en prompt snellen me een paar kerels voorbij. Als dan een eerste poging om aan te pikken faalt, zak ik nog wat dieper weg. Ik kan het niet verklaren.
En dan plots is die spirit er weer! Het bord van de 11km deed het 'm. Ik was klaar om een laatste lange eindsprint in te zetten. Een aantal van die kerels die ik eerder had moeten laten gaan, zullen er straks moeten aan geloven! Ten aanval!
Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb er toch zeker nog drie of vier "opgeraapt". Een eindtijd van 53'31", 124e op 4772 deelnemers, gemiddelde snelheid van 16,07 km/u! Nog nooit liep ik zo snel over een dergelijke afstand! En zo was het weekend toch nog geslaagd!!

Sophie, bedankt voor het supporteren! What would I do without you??

29 april 2007

Hyacinten? Waar?

Gisteren, omstreeks 14u30, werd de start gegeven van de Hyacintenjogging in Halle. Ik weet niet of de overige kleine 1.000 (?!) deelnemers ook al zo aan't zweten waren, nog voor dat er een meter gelopen was, maar ik wel! Man, het was warm, te warm vond ik om 13 of 21 km te lopen, en daarom koos ik voor de 7,5 km.

Het leuke aan deze grote regionale joggings is dat je steeds bekende gezichten tegen het lijf loopt. Van sommigen kan je op voorhand voorspellen dat ze present zullen zijn, maar van anderen ben je aangenaam verrast om ze nog eens te ontmoeten. En zo overkwam het me gisteren dat ik naast de 'Hey Stijn'-begroetingskreten van een aantal ACP-clubgenoten, patiënten en collega's, er ook plots een bekend gezicht voor me stond; "Hey Stijn!". "Hey, Ilse!". Het was Ilse Vaes, de voedingsdeskundige en sportdiëtiste waar ik nog mee samengewerkt heb aan het Topsport ABC. Ilse begeleidde vorig jaar nog de Canvas Marathon-lopers (waaronder Geert Gitaar en Koen Fillet) en liep toen zelf ook een marathon in Istanbul. Ilse was er samen met haar man, dokter Hans Cooman. Ik vermoed dat ze zich nu ook aan het voorbereiden zijn op nieuwe topprestaties, met al zeker de 20km van Brussel op het programma, en wie weet ook nog ergens een marathon in het najaar? Ik heb het hen niet kunnen vragen, we kruisten elkaar (te) snel tussen het gewoel van andere lopers die zich nog kwamen inschrijven. "Veel succes straks!", was het laatste wat we elkaar toeriepen. Ik bel je nog, Ilse!

De jogging zelf nu. Mijn loopmakkers hadden me al toevertrouwd om hier niet te snel van start te gaan. Ik liep hier voor de eerste keer en wilde daarom deze belangrijke ervaren tips niet in de wind slaan. Maar goed ook, want het bleek een mooi maar bij momenten echt zwaar parcours. Die lange helling na goed 2 km, in het Hallerbos, was moordend. Moeilijk om een vast tempo aan te houden. En dan die stukken op het asfalt, zonder bescherming van de schaduw van de bomen, de hitte die plots op je hoofd viel! Eigenlijk heb ik niet veel hyacinten gezien, waren ze nu al uitgebloeid of heb ik er te weinig aandacht voor gehad?
Op het lange rechte stuk na de splitsing in het parcours van de 7,5 en de 13+21km, zag ik dat er niet zoveel lopers voor me liepen. Een dame langs de kant riep me toe; "8e!". Hmm, een top-tien plaats zat er misschien in... Ik kon de kerels voor me niet meteen te pakken krijgen, en had geen zin me te forceren (na dat griep-weekje). Anderzijds voelde ik de,"hete" adem van de anderen achter mij, steeds meer naderend. Voor me stond iemand plots geblesseerd te voet, die ik dus passeerde, maar hij probeerde aan te klampen. Iets later werd ik zelf gepasseerd door twee lopers die blijkbaar nog wat reserve over hadden, maar nu wilde ik hun spoor blijven, 't was niet ver meer. Dat lukte maar half, ik zag ze stilletjes van me wegglijden, en automatisch zakte mijn tempo opnieuw. Nog een kleine kilometer en die man die daarnet nog te voet stond hing opnieuw aan mijn hielen. Ik probeerde hem er door een lichte tempoversnelling af te lopen, en zag mijn voorgangers opnieuw naderen. Maar hij begaf niet. Toen ik Sophie zag staan in de laatste 500 m, en ze me toeriep dat ik bij de eerste tien zou eindigen, was ik wat zenuwachtig. Die gast achter me zou me zeker nog passeren, ik voelde het. En ja, dat deed hij. Vroeger zou ik er niet mee ingezeten hebben, maar deze keer wilde ik van me afbijten. In de laatste 100m deed ik nog een ultieme poging om hem alsnog voorbij te gaan en binnen die top tien te eindigen. Ik was zelf verbaasd dat ik er nog dat laatste stevig snokske aan kon geven, en ik verrastte mijn concurrent nog op de meet! Puf, puf!!! Lekker verzuren, zeg! En dan bleek dat ik als 9e over de streep was gekomen... Die laatste inspanning, om die top 10 te halen, bleek overbodig?! En toch eigenlijk weer niet, ik heb geleerd dat ik met wat mentale doorzetting en de juiste motivatie toch nog sneller in een sprint kan zijn dan ik vermoedde. Daar zitten de trainingen bij ACP voor heel wat tussen!

Na de wedstrijd voldoende vocht opgenomen, wat uitgestapt, rijsttaartje gegeten, een zak vol prijzen (een koffiethermos(!), pasta, peperkoek en looplectuur) rijker, voldaan en tevreden terug huiswaarts gekeerd. En dan naar een BBQ bij vrienden! Ideale afsluiter, en meteen weet ik ook weer waarom ik straks die lange duurtraining nog moet afwerken; calorietjes verbranden!

Ter info; UITSLAG 7,5 km