Bewijsmateriaal 2

Deze wil ik jullie niet onthouden... De fotograaf (dankje Koen P.!) verklaarde zelf verrast te zijn van de snelheid die ik ontwikkelde, waardoor hij me maar net op tijd nog in profiel heeft kunnen "cadreren" ;-))

Trouwens, het verslag van het post-20km2007-tijdperk wordt voorbereid en is dus onderweg...

Bewijsmateriaal

Foto's van de 20km kan ik jullie jammer genoeg niet tonen. Fototoestel domweg vergeten.
Gelukkig heeft de organisatie voor het eerst ook videomateriaal van onze prestaties vastgelegd!
Hier kan je in uitgesteld relais getuige zijn van hoe ik als 335ste over de finish loop...

Finish 20 km door Brussel

Na ongeveer 5 seconden passeert er een krullebol met een groen truitje door je beeld. That's me! ;-)

Kicken!

Gisteren was het zover; de 20 km door Brussel... Hier leefde ik nu toch al enkele maanden naartoe. Mijne hele trainingsplanning had ik hierop afgesteld. Nu moest het gebeuren!
Vooraf had ik me 3 grote doelen gesteld: 1) een eindtijd onder de 1u20', en eigenlijk moest 1u18' ook haalbaar zijn, 2) finishen bij de eerste 500 deelnemers (met de vooropgestelde eindtijd zou dit doel ook meteen bereikt zijn), en 3) volgend jaar kunnen starten in de allereerste blok (dus bij de eerste 400 eindigen), als kers op de taart.
De laatste uren voor de wedstrijd was ik tegen m'n gewoonte in bijzonder rustig. Mijn darmen, die anders volop "actief" worden onder invloed van de wedstrijdstress, hielden zich opvallend gedeisd. Een goed teken? Of net niet? Als ze maar niet in gang schieten tijdens de wedstrijd...?!
Ik probeerde ook de techniek van "visualisatie" toe te passen. In de auto, op weg naar metrostation Veeweyde, zag ik de film van de wedstrijd in gedachten al levendig voor me. Mijn meegereisde supporters hebben er mee kunnen lachen!

Heeft het geholpen? Weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dat ik mijn verwachtingen alledrie heb kunnen inlossen!!! Supertevreden met mijn eindtijd; 1u17'54" . Geweldig! Het is een enorme zelfvoldoening om op voorhand dingen te voorspellen, in te schatten waar je lichaam toe in staat is op basis van geleverde trainingsinspanningen en ook rekening houdend met eigen beperkingen, en die voorspellingen dan allemaal te zien uitkomen. Hier haal ik mijn grootste motivatie uit om recreatief aan sport te doen, met een gezonde portie competitie tegen jezelf.
Mijn jaar is al half geslaagd! Hier kan ik een tijdje op verder teren, van genieten. Nu nog een paar stratenjoggings doen in juni (benieuwd hoe lang ik deze vorm nog kan vasthouden?) en dan een korte rustpauze. Vervolgens start ik in juli met een voorbereiding van een dikke 3 maanden op het volgende grote doel: de marathon van Eindhoven in oktober.

Tenslotte; een dikke merci aan mijn supportersploeg!! Dank je Sophie, Yasmin, Jan en Tom. Tot volgend jaar?

Scherpte was eraf

Druk, druk, druk... zo verliep de voorbije relatieve rust- en tapering off-week. Ik heb mijn best gedaan om toch de nodige uurtjes extra nachtrust te halen. Morgen is het zover. Ik voel me er eigenlijk wel klaar voor.

De laatste test van afgelopen zondag was geen overdonderd succces, maar evenmin een tegenvaller. Ik liep in Ninove een 10km in een tijd van 37'40". De eerste 5 km was ik doorgekomen in 18'10", best goed dus, maar over het tweede rondje deed ik 1'20" langer. Ach, ik denk dat ik iets over mijn hoogtepunt heen was. Niet scherp genoeg meer om, na een intensieve training én een wedstrijd over 10km eerder die week, het tempo hoog te houden. Ook de concentratie was even weg, ik nam domweg een verkeerde afslag in dat tweede rondje?! Net op tijd kon ik me nog corrigeren...
Opvallende aanwezige ook in Ninove; Wesley Sonck! De geboren Ninovieter kwam er rustig 15km afmalen. Een voetballer die werkt aan zijn uithouding, bravo!

Ik zit hier nu vertrekkensklaar om naar een trouwfeest te gaan. Onze vrienden Katrien en Koen gaven elkaar vandaag het ja-woord, en dat gaan we straks vieren in het kasteel van Edingen. Wat een timing, zo net voor de 20 kilometer van Brussel?! We gaan het ons toch niet laten om eens stevig uit de bol te gaan op de dansvloer. Al zal ik, tegen de gewoonte in, niet te laat maken. Ik wil die 1u18' halen, zie je!

Iedereen die morgen meeloopt; succes!! Brussels, here we come!

Van "zeer goede vorm" naar "topvorm"? Al is dat relatief...

Het wedstrijdverslag van Brugge is al twee weken oud, straks loop ik mijn laatste wedstrijd vóór de 20km van Brussel, en tussenin liep ik nog een wedstrijd in Liedekerke. Tijd om bij te kletsen...

De goede prestatie in Brugge gaf me veel vertrouwen en, zoals ik al aangaf, ik heb er een mentale les gekregen die er voor zou zorgen dat ik er in de komende wedstrijden sterker voor de dag zal komen. We zullen zien...
Afgelopen weekend trainde ik vooral nog eens op volume (3u lange duurtraining op twee dagen) en deze week zou ik er eens flink de pees op leggen! Met een intensieve training op dinsdag (met dank aan loopmakker Alain!), een 10km op donderdag en nog één op zondag is die opdracht geslaagd te noemen.

(START! Zoek de geconcentreerde atleet met lange krullekop...)

In Liedekerke klonk donderdag om 10u30 al het startschot voor de Denderloop. 10 km op een relatief vlak parcours, slechts 1 lang recht stuk vals plat per ronde van 5 km. Het vroege startuur, het relatief late ontbijt en het gebrek aan slaap zorgden ervoor dat ik me niet helemaal super voelde. Maar goed, ik ging ervoor. Vooraf had ik verkondigd om onder de 37' te zullen lopen. Vorig jaar had ik hier nog niet van durven dromen...
De eerste 5 km kwam ik door op 18'20", het kon dus nog. Maar ik voelde toen al wat steken in m'n zij. Te laat gegeten, dan kan je zoiets verwachten. Doorbijten, denk aan Brugge, je kan altijd meer dan je denkt, verleg die grens, ga door, loop nog wat harder, ...
Resultaat van dit mentale beukwerk; een eindtijd van 36'37", 6e plaats op 117 deelnemers. Hip hoi!

En straks, nog wat harder? Ik ga nu alvast mijn pasta eten, de wedstrijd begint over drie uur...

Brugge die skone

We keken vorige week al een hele week uit naar het nakende (voorbije) weekend. We zouden van de laatste zonnestralen van het vroege zomeroffensief gaan genieten, en dat aan onze eigenste Belgische kust! Ja, mispoes, goe gechareld, niks van! Terwijl ze hier in't Pajottenland lekker terraskes deden, liepen wij met onze fleece en daarover onze regenjas (gelukkig tevens windstopper) door de duinen tussen Middelkerke en Westende. Een mooie wandeling, daar niet van, maar waar zat die zon?

Ach, we lieten het niet aan ons hart komen. En, er viel zelfs een grote verrassing uit de lucht! Toen we later op de dag naar Oostende trokken en onze goede vrienden Joost en de hoogzwangere Catha een bezoekje wilden brengen, bleek dat Catha intussen al bevallen was! Hun dochtertje, Renée, kwam drie weken vroeger dan voorzien op deze wereld. Ze stelt het goed. Welkom, lieve Renée!

Lag het aan de champagne in de kraamkliniek van AZ Damiaan of de stevige portie pasta in 't Zeezotje te Oostende, dat laat ik in het midden, maar de dag erna voelde ik me kiplekker om een puike prestatie neer te zetten in Brugge. Sluw en geslepen als ik ben (?!) raakte ik met een hoog startnummer toch in de eerste box, gezellig tussen de toppers. En dat tot frustatie van een paar loopmakkers, die me later verklaarden dat ik er mooi stond te paraderen... Ik was me er niet van bewust, mannen! Het scheelt toch wel, hoor. Je kan er rustig nog even opwarmen, alles losgooien, nog snel wat drinken, ... en dat terwijl anderen minutenlang op dat zelfde kleine plekje staan, om toch ook maar in de voorste gelederen aan de wedstrijd te kunnen beginnen. Volgende keer loods ik ze mee de eerste box in. Beloofd, Tom en Jan!

En dan de wedstrijd zelf. Die eerste 2 tot 3 km wil ik snel overslaan. Ook al ging het vrij goed, ik had er weinig zin in!! Waarom loop ik hier nu in Brugge over een afstand van een kleine 15 km, tussen die massa, terwijl ik even goed een gezellig duurloopje in Gaasbeek had kunnen doen? Langzaam maar zeker nam mijn competitieve geest opnieuw de overhand. De vele toeschouwers langs het parcours, het mooie Minnewater, de Grote Markt, ... die zorgen voor een sfeer die de bomen en de eekhoorns in Gaasbeek niet kunnen evenaren.
Halfweg klokte ik af op 26'18". Goed op schema, want vooraf had ik een tijd van 55' in gedachten. Benieuwd of ik dit zou kunnen volhouden, en of er misschien zelfs een negatieve split in zou zitten?!
Toen kwam de gebruikelijke mentale dreun, ergens tussen de 9 en de 11 km. Ik heb er wel vaker last van, de motivatie die om een of andere reden opnieuw wat daalt en prompt snellen me een paar kerels voorbij. Als dan een eerste poging om aan te pikken faalt, zak ik nog wat dieper weg. Ik kan het niet verklaren.
En dan plots is die spirit er weer! Het bord van de 11km deed het 'm. Ik was klaar om een laatste lange eindsprint in te zetten. Een aantal van die kerels die ik eerder had moeten laten gaan, zullen er straks moeten aan geloven! Ten aanval!
Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb er toch zeker nog drie of vier "opgeraapt". Een eindtijd van 53'31", 124e op 4772 deelnemers, gemiddelde snelheid van 16,07 km/u! Nog nooit liep ik zo snel over een dergelijke afstand! En zo was het weekend toch nog geslaagd!!

Sophie, bedankt voor het supporteren! What would I do without you??

Hyacinten? Waar?

Gisteren, omstreeks 14u30, werd de start gegeven van de Hyacintenjogging in Halle. Ik weet niet of de overige kleine 1.000 (?!) deelnemers ook al zo aan't zweten waren, nog voor dat er een meter gelopen was, maar ik wel! Man, het was warm, te warm vond ik om 13 of 21 km te lopen, en daarom koos ik voor de 7,5 km.

Het leuke aan deze grote regionale joggings is dat je steeds bekende gezichten tegen het lijf loopt. Van sommigen kan je op voorhand voorspellen dat ze present zullen zijn, maar van anderen ben je aangenaam verrast om ze nog eens te ontmoeten. En zo overkwam het me gisteren dat ik naast de 'Hey Stijn'-begroetingskreten van een aantal ACP-clubgenoten, patiënten en collega's, er ook plots een bekend gezicht voor me stond; "Hey Stijn!". "Hey, Ilse!". Het was Ilse Vaes, de voedingsdeskundige en sportdiëtiste waar ik nog mee samengewerkt heb aan het Topsport ABC. Ilse begeleidde vorig jaar nog de Canvas Marathon-lopers (waaronder Geert Gitaar en Koen Fillet) en liep toen zelf ook een marathon in Istanbul. Ilse was er samen met haar man, dokter Hans Cooman. Ik vermoed dat ze zich nu ook aan het voorbereiden zijn op nieuwe topprestaties, met al zeker de 20km van Brussel op het programma, en wie weet ook nog ergens een marathon in het najaar? Ik heb het hen niet kunnen vragen, we kruisten elkaar (te) snel tussen het gewoel van andere lopers die zich nog kwamen inschrijven. "Veel succes straks!", was het laatste wat we elkaar toeriepen. Ik bel je nog, Ilse!

De jogging zelf nu. Mijn loopmakkers hadden me al toevertrouwd om hier niet te snel van start te gaan. Ik liep hier voor de eerste keer en wilde daarom deze belangrijke ervaren tips niet in de wind slaan. Maar goed ook, want het bleek een mooi maar bij momenten echt zwaar parcours. Die lange helling na goed 2 km, in het Hallerbos, was moordend. Moeilijk om een vast tempo aan te houden. En dan die stukken op het asfalt, zonder bescherming van de schaduw van de bomen, de hitte die plots op je hoofd viel! Eigenlijk heb ik niet veel hyacinten gezien, waren ze nu al uitgebloeid of heb ik er te weinig aandacht voor gehad?
Op het lange rechte stuk na de splitsing in het parcours van de 7,5 en de 13+21km, zag ik dat er niet zoveel lopers voor me liepen. Een dame langs de kant riep me toe; "8e!". Hmm, een top-tien plaats zat er misschien in... Ik kon de kerels voor me niet meteen te pakken krijgen, en had geen zin me te forceren (na dat griep-weekje). Anderzijds voelde ik de,"hete" adem van de anderen achter mij, steeds meer naderend. Voor me stond iemand plots geblesseerd te voet, die ik dus passeerde, maar hij probeerde aan te klampen. Iets later werd ik zelf gepasseerd door twee lopers die blijkbaar nog wat reserve over hadden, maar nu wilde ik hun spoor blijven, 't was niet ver meer. Dat lukte maar half, ik zag ze stilletjes van me wegglijden, en automatisch zakte mijn tempo opnieuw. Nog een kleine kilometer en die man die daarnet nog te voet stond hing opnieuw aan mijn hielen. Ik probeerde hem er door een lichte tempoversnelling af te lopen, en zag mijn voorgangers opnieuw naderen. Maar hij begaf niet. Toen ik Sophie zag staan in de laatste 500 m, en ze me toeriep dat ik bij de eerste tien zou eindigen, was ik wat zenuwachtig. Die gast achter me zou me zeker nog passeren, ik voelde het. En ja, dat deed hij. Vroeger zou ik er niet mee ingezeten hebben, maar deze keer wilde ik van me afbijten. In de laatste 100m deed ik nog een ultieme poging om hem alsnog voorbij te gaan en binnen die top tien te eindigen. Ik was zelf verbaasd dat ik er nog dat laatste stevig snokske aan kon geven, en ik verrastte mijn concurrent nog op de meet! Puf, puf!!! Lekker verzuren, zeg! En dan bleek dat ik als 9e over de streep was gekomen... Die laatste inspanning, om die top 10 te halen, bleek overbodig?! En toch eigenlijk weer niet, ik heb geleerd dat ik met wat mentale doorzetting en de juiste motivatie toch nog sneller in een sprint kan zijn dan ik vermoedde. Daar zitten de trainingen bij ACP voor heel wat tussen!

Na de wedstrijd voldoende vocht opgenomen, wat uitgestapt, rijsttaartje gegeten, een zak vol prijzen (een koffiethermos(!), pasta, peperkoek en looplectuur) rijker, voldaan en tevreden terug huiswaarts gekeerd. En dan naar een BBQ bij vrienden! Ideale afsluiter, en meteen weet ik ook weer waarom ik straks die lange duurtraining nog moet afwerken; calorietjes verbranden!

Ter info; UITSLAG 7,5 km

Griep-dipje...

Verdorie, verdorie. Er was een tijd dat ik hoogstens 1 keer ziek was op 2-3 jaar tijd, en nu krijg ik twee griepvirussen op een tijdsbestek van 2 maanden geserveerd! Ja, merci!
En ik had het goed zitten, hoor, de afgelopen week. Op een goeie vier dagen verloor ik evenveel kilo's, van 77kg naar 73 kg. Je zag me bijna niet meer lopen, en ik had een vreemde kleur op mijn wangetjes naar 't schijnt... Geelachtig. Misschien is het omdat ik (samen met Sophie) zo graag naar het oosten wil?
En zo gingen er 7 dagen zonder looptraining voorbij. Akelig veel. Ongetwijfeld heb ik dan ook een beetje van die goede vorm moeten inboeten. Ik voelde het gisteren al, tijdens de eerste training. Ik ging er met een geweldig gevoel vandoor, de benen helemaal fris, maar na drie kwartier van extensieve duurtraining (zij het met enkele intensieve prikjes, die wel deugd deden!) voelde ik al een spiervermoeidheid / -kramp in de achterbenen. Morgen beter. En tegen zaterdag hopelijk terug de ouwe. De geplande wedstrijd zie ik nu echter meer als een fel doorgedreven intensieve training, de verwachtingen dus ook iets bijstellen maar...

Highway to - Hell

Fraai uitzicht, niet? We staan bovenaan de steile, lange, 91 treden tellende, en dus genadeloze, trap die de vijvers van het kasteel van Gaasbeek verbindt met de grote dreef die recht naar het kasteel leidt. Van beneden uit is het uitzicht veel minder fraai, en doet het je even extra diep ademhalen voor je er aan begint. Ik zal zelf eens een fotootje moeten nemen om dit te staven. Soon.
En gisteren stond hij op m'n programma; ik doopte hem om tot "Highway to Hell". Ik zou hem in totaal 3x3 keer op sprinten, met 5' looppauze tussen de drie reeksen. Negen keer bereikte ik dus de top, en dit telkens in 23"-24". In totaal dus 819 trappen naar boven gesprint... Doelstelling van deze training; snelkracht en anaëroob vermogen. Mission accomplished! 's Avonds voelde ik wel degelijk wat lichte spanning in mijn bovenste dijbeenspieren, en daar moest ik het voelen.
Vandaag alweer een uurtje gelopen (extensief met korte intensieve duurloopstukjes) om de werkweek mee af te sluiten. De kilometerteller van maandag tot en met vandaag staat al op 48km. Dit weekend probeer ik er nog een kleine 30 bij te doen. Ik kan haast niet wachten om er aan te beginnen... De microbe heeft me stevig te pakken nu!

Vijgen na Pasen

Tja, ik blijk dan toch niet zo'n fanatieke actieve blogger te zijn, terwijl ik wel dagelijks andere blogs afschuim op zoek naar nieuwtjes. Ik ga het toch nog eens proberen, zie. Al is het maar om de hardnekkigste fan(s?) van deze blog een plezier te doen. En er valt wel altijd iets te vertellen!
Zoals; wisten jullie al iets van mijn chocoladeverslaving? Man, man, het zijn echt hoogdagen voor mij deze tijd van 't jaar. Ik kan er niet afblijven. Met als gevolg een kilootje erbij, dat er dan dus weer genadeloos afgetraind moet worden. Laat het ons positief zien, want dat is dan weeral een extra motivatie om te trainen.
Met de conditie gaat het intussen steeds meer in stijgende lijn, meen ik. Twee weken geleden nog een intensieve trainingsweek achter de rug in het zuiden van Spanje (Malaga), daarna een weekje relatieve rust, en op paasmaandag (gisteren dus) wou ik er eens als een "haas" vandoor gaan in de Roosdaalse jogging. Met succes, vond ik zelf tenminste. Ik liep de wedstrijdafstand van 6,2 km (mét een stevige helling erbij) in een tijd van 22'45", dat is een gemiddelde van 16,3 km/u. Ik finishte hiermee als 7e. Vooral dat wedstrijdgemiddelde is iets wat ik vorig jaar zeker nog niet had aangekund. Content dus. En vol goede moed verder toeleven naar de 20 km van Brussel, waar ik onder de 1u20' wil kunnen eindigen.
Deze week wil ik nog wat kilometers afmalen. Deze week zijn er geen clubtrainingen en dus verkies een week met vooral volume en wat minder intensiteit. Mijn eerstvolgende wedstrijd die ik er uit pik is de Hyacinthenjogging in Halle (zat 28/04). Naar verluidt een zeer mooi en pittig parcours dwars door het Hallerbos, ideaal om de benen nog eens goed te testen!

Loon, nu ja, vooral plezier naar werken!

Crossen is fun! Dat is mijn voornaamste conclusie na de wedstrijd deze namiddag in Lennik. De afgelopen dagen had ik er een beetje naartoe geleefd, en dat na een paar weken van goede en leuke trainingen. En dan zo'n leuke, zij het relatief zware, cross kunnen lopen; dat maakt een sportman gelukkig!
En het had eigenlijk nog veel zwaarder kunnen zijn mochten de weergoden ons niet zo gunstig gezind zijn geweest. De omloop lag er relatief droog bij, op dat zompige stuk op het laagste punt van het parcours na. Het kostte heel wat kracht om er met grote schreden door te ploegen en vervolgens een goeie 300m tot het hoogste punt van het parcours te geraken. Aansluitend kregen we dan een paar lussen van boven naar onder en weer naar boven en onder... te verwerken, 5 keer in totaal. En dat 5 ronden lang, over een totale afstand van 7.500m.
Uiteindelijk eindigde ik als laatste van de 5 deelnemende ACP-seniors, net achter Joris en op verdere afstand van Bart, Joeri en Tom. Maar deze keer kon ik toch nog 2 lopers achter mij laten! Het ging absoluut een pak beter dan in Bertem. Alleen in de 4e ronde kreeg ik het even moeilijk, maar ik kon me nog aardig herstellen. De eerste 2, 3 ronden liep ik nog goed mee met Bart en Joris, maar de lange passen van Bart tijdens het dalen deden me telkens pijn! Ik weet al langer dat ik hier wat meer op moet proberen te trainen, met behulp van wat technische oefeningen en kracht- en souplessetraining lukt het me ooit nog wel eens om voordeel te halen uit mijn eigen lange benen?! Diezelfde benen hielden zeer goed stand, het was vooral de ademhaling (verkramping ter hoogte van het middenrif) die tijdens de laatste ronde de meest limiterende factor was.
Ik finishte in 30'47", net iets minder dan 15 km/u. Zeer tevreden, en voldaan keerde ik terug huiswaarts! De vele aanmoedigingen die ik vandaag langs het parcours kreeg hebben er mee voor gezorgd dat dit een hele fijne crosszondag is geworden. Dank jullie wel, allemaal! En tot... volgend jaar? Ik denk dat ik nu stilaan aan de voorbereidingen ga beginnen in aanloop naar de 20km van Brussel. Een persoonlijk record van 1u21' moet eraan. Onder de 1u20' duiken is de volgende grote uitdaging. Supporters op post?

Laat die modder maar komen?!

Prachtige dag was het vandaag. Ik heb me heel erg moeten inhouden om deze middag al niet eens de benen in beweging te brengen, genietend van een heus voorjaarszonnetje. En toch heb ik het kunnen laten. Zo meteen vertrek ik naar de training op de club. Twee keer trainen op 1 dag, dat zou wat teveel van het goeie geweest zijn.

De laatste intervaltraining voor de wedstrijd van zondag. Ben benieuwd wat Willy (Vanhuylenbroeck), onze trainer, vandaag voor ons in petto heeft. Het zal beslist niet al te zwaar zijn, met de inspanningen die zondag geleverd moeten worden mag er vandaag immers niet overdreven diep in de reserves getast worden.

Dinsdag deed ik al eens 3x1000m (4'00"-3'27"-3'35"), en dat op een golvend parcours. Dat virusje is alweer vergeten!

Hopelijk blijft het de komende dagen nog droog. Dan kan ik het drassige parcours in Lennik afleggen tot mijn enkels in de modder, in plaats van tot mijn knieën ?!

From Noro to Heroe?

Dit is 'm, de gemenerik! Begin deze week werden Sophie en ikzelf geveld door het norovirus, die ons met een aggressieve buikgriep ziek in bed hield. Een hele dag samen in bed, al viel er niet veel romantiek te beleven ! Af en toe vochten we zelfs een voor wie het eerst over de pot mocht hangen?!

Gevolg; na de fijne lange duurloop van zondag 4 februari (16 km) volgde er een trainingsstop van 3 dagen. Het was pas op donderdag dat ik nog eens de loopschoenen aantrok. En meteen om een intervaltraining te doen op de club. Wijselijk heb ik niet de hele training afgewerkt zoals de anderen; eerst een extra opwarming gedaan en dan 7 van de 10x300m meegedaan. Het virus leek uit m'n lichaam verdwenen.

Gisteren en vandaag ook goed kunnen trainen, al was het vandaag wel in de regen. Zaterdag een dik uurtje met daarvan 15' tegen wedstrijdtempo, en daarnet een lange duurloop van 90' (18km).

Nu volgt een weekje tapering off. Want zondag wil ik presteren op de cross in Lennik. Kan ik dan eindelijk eens goed diep gaan? Dan roep ik mezelf uit tot held van de dag.

Het liep "lekker"

Dinsdagavond trok ik voor het eerst terug m'n loopschoenen aan, nadat ik zondagnamiddag mijn spikes had uitgetrokken. Sophie ging volleyballen en ik kon er dan van profiteren om achter de sporthal van Lennik wat rondjes af te leggen op de "finse piste" (of wat er moet voor doorgaan) die daar aangelegd is. Eerst 40' rondjes gemaakt (af en toe toch van richting veranderd om niet tuureluut te worden) en dan nog 25' op de geasfalteerde wegen huiswaarts.
In het begin trokken de benen nog wat tegen, maar al bij al liep het lekker.

Misschien lag het ook aan het eerder verorberde avondmaal. Ik heb eens zelf gekookt! En iets nieuw geprobeerd. Dan kies ik steevast voor iets exotisch, en dan nog liefst Thais.
Het smaakte voortreffelijk (Sophie kan dit bevestigen), en ik wil jullie het receptje graag meegeven. Supersimpel en snel klaar. En lekker, dus.

Roerbakkip met chilipeppers en basilicum.
Benodigdheden (voor 4 personen, wij hebben er met twee van gegeten en het restje was daags nadien mijn middagsnackje); 400g kipfilet, 3 el zonnebloempitolie, 2 lente-uitjes, 1 chilipeper, 4 tl donkere sojasaus, 2 el vissaus, een aantal basilicumblaadjes
Bereiding
Snij de kipfilet in dobbelsteentjes (van ca. 2cm) en smijt ze in de wok, waarin je de olie hebt laten verhitten. Laat ze op een hoog vuur roerbakken tot ze wit worden, krijd met zout en peper. Voeg dan de in fijne schijfjes gesneden lente-uitjes en chilipeper (zonder zaadjes!) aan toe en laat 1 min roerbakken. Vervolgens voeg je de sojasaus, vissaus en basilicumblaadjes (fijngehakt) toe en erdoor roeren.
Dit alles serveren met basmatirijst. Smullen!

Eén ingrediënt heb ik er in vergelijking met het originele gerecht van tussen gelaten; palmsuiker. Wie kan me vertellen wat dat precies is en waar ik dat dan kan vinden. In den Delhaize in Gooik hadden ze er nog niet van gehoord...

Een nieuwe crosser is geboren

Ziehier het bewijsmateriaal! Afgelopen zondag genomen in Bertem, waar de toeschouwers/supporters wel heel dun gezaaid waren.

Net geen top tien!

Eergisteren was het eindelijk zover. Terwijl onze Belgische elite cyclocrossers om de beurt tegen de westvlaamse grond smakten, stond deze crosser stevig met z'n benen in de Bertemse modder!
En ja, je leest het goed. Bij mijn debuut als crosser haalde ik net niet de top tien! Ik eindigde elfde... op elf deelnemers ;-)

Ach, ik was toch heel erg tevreden. Ik legde de 8.545m af in 36'22", dat is 4'15"/km, of 14,1 km/u. Gezien het parcours, met een ferme helling en al die haarspeldbochten, is dat toch nog een mooi tempo, niet?! 't Was wel jammer dat er zo weinig deelnemers aan de start stonden, want op die manier was het wel eenzaam lopen. Ik had jullie graag de volledige uitslag meegegeven en een foto van mezelf 'in action', maar die zijn voorlopig nog niet online beschikbaar. Volgt ongetwijfeld later deze week nog.

Iemand van de club had achteraf een interessante opmerking voor me; "Jij leek wel gewoon te joggen, ben je eigenlijk wel diep gegaan?". Ik moet hem vermoedelijk gelijk geven. Als ik mijn hartslagcurve bekijk, dan heb ik maar 5 minuten echt anaeroob gelopen. Maar dat is nu juist het probleem. Ik heb het gevoel dat als ik iets te lang in die verzuring ga, het snel helemaal met me afgelopen is. Daarmee bedoel ik niet dat ze me zullen moeten reanimeren, maar dat m'n benen dan volledig "opgeblazen" geraken en dat het onmogelijk wordt om nog een deftig tempo te onderhouden. Mijn lichaam heeft nog heel wat intervaltrainingen (en wedstrijden) nodig voordat ik hier minder last zal van hebben. De dieseltank moet nog omgebouwd worden tot een benzinetank.

Het provinciaal kampioenschap van volgende week laat ik aan me voorbijgaan. De eerstvolgende cross die op m'n agenda staat, is die in thuishaven Lennik, op 18 februari. En dan wil ik de toerenteller wel eens wat langer in het rood laten gaan. Laatste eindigen in eigen dorp? Neen, dat kan niet!

Cruise Control

Damn, het jaar is al bijna 9 dagen oud! Tempus fugit...
En ik sta nog droog wat post op deze blog betreft. Goede voornemens, wie heeft dat in godsnaam ooit uitgevonden?!

Na de crashweek net voor nieuwjaar (met als afsluiter een uurtje extensief met een paar gemene sprintjes tussenin) drong een relatieve rustweek zich op. 't Was nodig! Nog nooit eerder liep ik in de winter, en nu stond de teller die laatste week zelfs op 53 km. Een weekje herstellen was dus geen luxe, al was het maar om te bekomen van het feestgedruis. Al ben ik niet dit jaar niet uit de bocht gegaan wat alcoholverbruik betreft (alsof dat in het verleden al gebeurd zou zijn...). De champagne ging goed binnen, maar voor de rest bleef het beperkt tot een glaasje wijn, een pintje (of twee?), en tussendoor vooral water en cola. Ik heb de overtollige calorieën er onmiddellijk en meedogenloos afgedanst! De weegschaal haalt trouwens vandaag de 78kg niet meer. Nog even en ik sta terug helemaal scherp.

Afgelopen zondag opnieuw een leuke loopervaring gehad. Een herkenbare. Mijn lange duurloop (75') in het park van Gaasbeek begon zoals gewoonlijk; even op gang trekken en dan rustig tempo trachten te houden. Maar na een dik half uur veranderde er iets. Ik hoefde helemaal geen moeite meer te doen om dat tempo te houden en alles leek vanzelf te gaan. Mijn dieselmotor bleef lekker draaien, ingeschakeld op cruise control. De 45' die volgden was puur genieten. Plots beschik je over de mogelijkheid om alles rond je heen op te nemen, helder na te denken, zalig weg te dromen... Daarvoor doen we het.

En om grenzen te verleggen, natuurlijk! Hierzie, een fotootje van mijn gloednieuwe spikes. Bedankt voor het deskundig advies, Eugène! Nu blinken ze nog, maar vanaf eind januari ga ik er het veld mee in. Eerste afspraak in Bertem. Daarna volgen nog Lennik en misschien Machelen. Cross erop los, zo luidt mijn nieuwe motto.