Net geen top tien!

Eergisteren was het eindelijk zover. Terwijl onze Belgische elite cyclocrossers om de beurt tegen de westvlaamse grond smakten, stond deze crosser stevig met z'n benen in de Bertemse modder!
En ja, je leest het goed. Bij mijn debuut als crosser haalde ik net niet de top tien! Ik eindigde elfde... op elf deelnemers ;-)

Ach, ik was toch heel erg tevreden. Ik legde de 8.545m af in 36'22", dat is 4'15"/km, of 14,1 km/u. Gezien het parcours, met een ferme helling en al die haarspeldbochten, is dat toch nog een mooi tempo, niet?! 't Was wel jammer dat er zo weinig deelnemers aan de start stonden, want op die manier was het wel eenzaam lopen. Ik had jullie graag de volledige uitslag meegegeven en een foto van mezelf 'in action', maar die zijn voorlopig nog niet online beschikbaar. Volgt ongetwijfeld later deze week nog.

Iemand van de club had achteraf een interessante opmerking voor me; "Jij leek wel gewoon te joggen, ben je eigenlijk wel diep gegaan?". Ik moet hem vermoedelijk gelijk geven. Als ik mijn hartslagcurve bekijk, dan heb ik maar 5 minuten echt anaeroob gelopen. Maar dat is nu juist het probleem. Ik heb het gevoel dat als ik iets te lang in die verzuring ga, het snel helemaal met me afgelopen is. Daarmee bedoel ik niet dat ze me zullen moeten reanimeren, maar dat m'n benen dan volledig "opgeblazen" geraken en dat het onmogelijk wordt om nog een deftig tempo te onderhouden. Mijn lichaam heeft nog heel wat intervaltrainingen (en wedstrijden) nodig voordat ik hier minder last zal van hebben. De dieseltank moet nog omgebouwd worden tot een benzinetank.

Het provinciaal kampioenschap van volgende week laat ik aan me voorbijgaan. De eerstvolgende cross die op m'n agenda staat, is die in thuishaven Lennik, op 18 februari. En dan wil ik de toerenteller wel eens wat langer in het rood laten gaan. Laatste eindigen in eigen dorp? Neen, dat kan niet!

Cruise Control

Damn, het jaar is al bijna 9 dagen oud! Tempus fugit...
En ik sta nog droog wat post op deze blog betreft. Goede voornemens, wie heeft dat in godsnaam ooit uitgevonden?!

Na de crashweek net voor nieuwjaar (met als afsluiter een uurtje extensief met een paar gemene sprintjes tussenin) drong een relatieve rustweek zich op. 't Was nodig! Nog nooit eerder liep ik in de winter, en nu stond de teller die laatste week zelfs op 53 km. Een weekje herstellen was dus geen luxe, al was het maar om te bekomen van het feestgedruis. Al ben ik niet dit jaar niet uit de bocht gegaan wat alcoholverbruik betreft (alsof dat in het verleden al gebeurd zou zijn...). De champagne ging goed binnen, maar voor de rest bleef het beperkt tot een glaasje wijn, een pintje (of twee?), en tussendoor vooral water en cola. Ik heb de overtollige calorieën er onmiddellijk en meedogenloos afgedanst! De weegschaal haalt trouwens vandaag de 78kg niet meer. Nog even en ik sta terug helemaal scherp.

Afgelopen zondag opnieuw een leuke loopervaring gehad. Een herkenbare. Mijn lange duurloop (75') in het park van Gaasbeek begon zoals gewoonlijk; even op gang trekken en dan rustig tempo trachten te houden. Maar na een dik half uur veranderde er iets. Ik hoefde helemaal geen moeite meer te doen om dat tempo te houden en alles leek vanzelf te gaan. Mijn dieselmotor bleef lekker draaien, ingeschakeld op cruise control. De 45' die volgden was puur genieten. Plots beschik je over de mogelijkheid om alles rond je heen op te nemen, helder na te denken, zalig weg te dromen... Daarvoor doen we het.

En om grenzen te verleggen, natuurlijk! Hierzie, een fotootje van mijn gloednieuwe spikes. Bedankt voor het deskundig advies, Eugène! Nu blinken ze nog, maar vanaf eind januari ga ik er het veld mee in. Eerste afspraak in Bertem. Daarna volgen nog Lennik en misschien Machelen. Cross erop los, zo luidt mijn nieuwe motto.