Donderslag bij heldere hemel

Het bleef hier een hele tijd stil op mijn blog. Ik zoek geen excuses, ook al zou ik er een paar kunnen bedenken.
Waarover had ik zoal iets kunnen schrijven? Er is heel wat gebeurd intussen; de Canvas Marathon-lopers behaalden hun moment van glorie (proficiat aan die vier moedigen, ook aan de twee afvallers, en het hele team!), de wachttijd van ons adoptiedossier vierde zijn 8e "vermaanddag", ik werd niet geselecteerd voor het Runner's World DreamTeam en ... ik lag in de lappenmand met mijn patellapees.
Tja, ik moet blijkbaar nog wat aanpassen aan de harde intervaltrainingen die ik sinds kort bij AC Pajottenland doe. Ik voelde me nochtans heel goed, na een paar weken trainingsopbouw. Voor de eerste keer wil ik in de winter blijven doortrainen, een paar veldlopen meepikken. Het is nieuw voor me, en daarom vraagt mijn lichaam mogelijk om wat aanpassing.
De pijn was heel duidelijk en heel gelokaliseerd. Net onder de knieschijf, iets meer aan de binnenkant. Twee weken rust heb ik moeten nemen; jezelf professioneel advies geven, weird. En ik hoorde mezelf tegenstrubbelen, zou ik toch niet al eens proberen?
Neen. Ik heb het twee weken volgehouden en gisteren een eerste keer terug gelopen. So far, so good. Geen pijn gevoeld en geen reactie vandaag. Opnieuw volume opbouwen, binnen twee weken terug een intensieve prikkel. Want de Cross Cup in Brussel staat rood aangestipt in mijn agenda. Hopelijk haal ik het...