Hyacinten? Waar?

Gisteren, omstreeks 14u30, werd de start gegeven van de Hyacintenjogging in Halle. Ik weet niet of de overige kleine 1.000 (?!) deelnemers ook al zo aan't zweten waren, nog voor dat er een meter gelopen was, maar ik wel! Man, het was warm, te warm vond ik om 13 of 21 km te lopen, en daarom koos ik voor de 7,5 km.

Het leuke aan deze grote regionale joggings is dat je steeds bekende gezichten tegen het lijf loopt. Van sommigen kan je op voorhand voorspellen dat ze present zullen zijn, maar van anderen ben je aangenaam verrast om ze nog eens te ontmoeten. En zo overkwam het me gisteren dat ik naast de 'Hey Stijn'-begroetingskreten van een aantal ACP-clubgenoten, patiënten en collega's, er ook plots een bekend gezicht voor me stond; "Hey Stijn!". "Hey, Ilse!". Het was Ilse Vaes, de voedingsdeskundige en sportdiëtiste waar ik nog mee samengewerkt heb aan het Topsport ABC. Ilse begeleidde vorig jaar nog de Canvas Marathon-lopers (waaronder Geert Gitaar en Koen Fillet) en liep toen zelf ook een marathon in Istanbul. Ilse was er samen met haar man, dokter Hans Cooman. Ik vermoed dat ze zich nu ook aan het voorbereiden zijn op nieuwe topprestaties, met al zeker de 20km van Brussel op het programma, en wie weet ook nog ergens een marathon in het najaar? Ik heb het hen niet kunnen vragen, we kruisten elkaar (te) snel tussen het gewoel van andere lopers die zich nog kwamen inschrijven. "Veel succes straks!", was het laatste wat we elkaar toeriepen. Ik bel je nog, Ilse!

De jogging zelf nu. Mijn loopmakkers hadden me al toevertrouwd om hier niet te snel van start te gaan. Ik liep hier voor de eerste keer en wilde daarom deze belangrijke ervaren tips niet in de wind slaan. Maar goed ook, want het bleek een mooi maar bij momenten echt zwaar parcours. Die lange helling na goed 2 km, in het Hallerbos, was moordend. Moeilijk om een vast tempo aan te houden. En dan die stukken op het asfalt, zonder bescherming van de schaduw van de bomen, de hitte die plots op je hoofd viel! Eigenlijk heb ik niet veel hyacinten gezien, waren ze nu al uitgebloeid of heb ik er te weinig aandacht voor gehad?
Op het lange rechte stuk na de splitsing in het parcours van de 7,5 en de 13+21km, zag ik dat er niet zoveel lopers voor me liepen. Een dame langs de kant riep me toe; "8e!". Hmm, een top-tien plaats zat er misschien in... Ik kon de kerels voor me niet meteen te pakken krijgen, en had geen zin me te forceren (na dat griep-weekje). Anderzijds voelde ik de,"hete" adem van de anderen achter mij, steeds meer naderend. Voor me stond iemand plots geblesseerd te voet, die ik dus passeerde, maar hij probeerde aan te klampen. Iets later werd ik zelf gepasseerd door twee lopers die blijkbaar nog wat reserve over hadden, maar nu wilde ik hun spoor blijven, 't was niet ver meer. Dat lukte maar half, ik zag ze stilletjes van me wegglijden, en automatisch zakte mijn tempo opnieuw. Nog een kleine kilometer en die man die daarnet nog te voet stond hing opnieuw aan mijn hielen. Ik probeerde hem er door een lichte tempoversnelling af te lopen, en zag mijn voorgangers opnieuw naderen. Maar hij begaf niet. Toen ik Sophie zag staan in de laatste 500 m, en ze me toeriep dat ik bij de eerste tien zou eindigen, was ik wat zenuwachtig. Die gast achter me zou me zeker nog passeren, ik voelde het. En ja, dat deed hij. Vroeger zou ik er niet mee ingezeten hebben, maar deze keer wilde ik van me afbijten. In de laatste 100m deed ik nog een ultieme poging om hem alsnog voorbij te gaan en binnen die top tien te eindigen. Ik was zelf verbaasd dat ik er nog dat laatste stevig snokske aan kon geven, en ik verrastte mijn concurrent nog op de meet! Puf, puf!!! Lekker verzuren, zeg! En dan bleek dat ik als 9e over de streep was gekomen... Die laatste inspanning, om die top 10 te halen, bleek overbodig?! En toch eigenlijk weer niet, ik heb geleerd dat ik met wat mentale doorzetting en de juiste motivatie toch nog sneller in een sprint kan zijn dan ik vermoedde. Daar zitten de trainingen bij ACP voor heel wat tussen!

Na de wedstrijd voldoende vocht opgenomen, wat uitgestapt, rijsttaartje gegeten, een zak vol prijzen (een koffiethermos(!), pasta, peperkoek en looplectuur) rijker, voldaan en tevreden terug huiswaarts gekeerd. En dan naar een BBQ bij vrienden! Ideale afsluiter, en meteen weet ik ook weer waarom ik straks die lange duurtraining nog moet afwerken; calorietjes verbranden!

Ter info; UITSLAG 7,5 km