Brugge die skone

We keken vorige week al een hele week uit naar het nakende (voorbije) weekend. We zouden van de laatste zonnestralen van het vroege zomeroffensief gaan genieten, en dat aan onze eigenste Belgische kust! Ja, mispoes, goe gechareld, niks van! Terwijl ze hier in't Pajottenland lekker terraskes deden, liepen wij met onze fleece en daarover onze regenjas (gelukkig tevens windstopper) door de duinen tussen Middelkerke en Westende. Een mooie wandeling, daar niet van, maar waar zat die zon?

Ach, we lieten het niet aan ons hart komen. En, er viel zelfs een grote verrassing uit de lucht! Toen we later op de dag naar Oostende trokken en onze goede vrienden Joost en de hoogzwangere Catha een bezoekje wilden brengen, bleek dat Catha intussen al bevallen was! Hun dochtertje, Renée, kwam drie weken vroeger dan voorzien op deze wereld. Ze stelt het goed. Welkom, lieve Renée!

Lag het aan de champagne in de kraamkliniek van AZ Damiaan of de stevige portie pasta in 't Zeezotje te Oostende, dat laat ik in het midden, maar de dag erna voelde ik me kiplekker om een puike prestatie neer te zetten in Brugge. Sluw en geslepen als ik ben (?!) raakte ik met een hoog startnummer toch in de eerste box, gezellig tussen de toppers. En dat tot frustatie van een paar loopmakkers, die me later verklaarden dat ik er mooi stond te paraderen... Ik was me er niet van bewust, mannen! Het scheelt toch wel, hoor. Je kan er rustig nog even opwarmen, alles losgooien, nog snel wat drinken, ... en dat terwijl anderen minutenlang op dat zelfde kleine plekje staan, om toch ook maar in de voorste gelederen aan de wedstrijd te kunnen beginnen. Volgende keer loods ik ze mee de eerste box in. Beloofd, Tom en Jan!

En dan de wedstrijd zelf. Die eerste 2 tot 3 km wil ik snel overslaan. Ook al ging het vrij goed, ik had er weinig zin in!! Waarom loop ik hier nu in Brugge over een afstand van een kleine 15 km, tussen die massa, terwijl ik even goed een gezellig duurloopje in Gaasbeek had kunnen doen? Langzaam maar zeker nam mijn competitieve geest opnieuw de overhand. De vele toeschouwers langs het parcours, het mooie Minnewater, de Grote Markt, ... die zorgen voor een sfeer die de bomen en de eekhoorns in Gaasbeek niet kunnen evenaren.
Halfweg klokte ik af op 26'18". Goed op schema, want vooraf had ik een tijd van 55' in gedachten. Benieuwd of ik dit zou kunnen volhouden, en of er misschien zelfs een negatieve split in zou zitten?!
Toen kwam de gebruikelijke mentale dreun, ergens tussen de 9 en de 11 km. Ik heb er wel vaker last van, de motivatie die om een of andere reden opnieuw wat daalt en prompt snellen me een paar kerels voorbij. Als dan een eerste poging om aan te pikken faalt, zak ik nog wat dieper weg. Ik kan het niet verklaren.
En dan plots is die spirit er weer! Het bord van de 11km deed het 'm. Ik was klaar om een laatste lange eindsprint in te zetten. Een aantal van die kerels die ik eerder had moeten laten gaan, zullen er straks moeten aan geloven! Ten aanval!
Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb er toch zeker nog drie of vier "opgeraapt". Een eindtijd van 53'31", 124e op 4772 deelnemers, gemiddelde snelheid van 16,07 km/u! Nog nooit liep ik zo snel over een dergelijke afstand! En zo was het weekend toch nog geslaagd!!

Sophie, bedankt voor het supporteren! What would I do without you??